Seniorzy z wielu ze swoich chorób nie wyzdrowieją – chorowanie jest wpisane w starość. Dodatkowo osoby starsze cierpią często na kilka chorób, co jest wyzwaniem dla lekarzy i opiekunów [link do raportu]. Wyniki badania Europejskie Badanie Warunków Życia Ludności prowadzonego w 2018 roku wskazują, iż 67% osób powyżej 60 r.ż. wskazało, iż zmaga się z długotrwałymi problemami zdrowotnymi i chorobami przewlekłymi.  Ponadto odnotowano, iż w miastach żyje więcej osób z długotrwałymi problemach zdrowotnymi – 68%, niże na terenach wiejskich – 65,2%.  Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż wynik ten może być zdeterminowany większą samoświadomością osób mieszkających w miastach, lepszym dostępem do diagnostyki medycznej [link do raportu].

W przypadku osób starszych opieka zdrowotna i społeczna są siłą rzeczy codziennością i jako potrzeba występują razem [link do raportu]. Dlatego myślenie oddzielnie o leczeniu i opiece jest nieporozumieniem. Szpitale współpracujące z domami opieki, przychodnie dostarczające informacji o dobrze skrojonych usługach opiekuńczych, opiekunowie szkoleni przez gerontologów, pracownicy socjalni pracujący w parach z rehabilitantami to jedyny sposób na rozwiązywanie tego typu problemów.

Skuteczność wyprowadzania seniorów ze stanów ciężkich, wymagających hospitalizacji zależy między innymi od tego, czy lekarze planują odpowiednią rehabilitację wspólnie z opiekunami i czy chorej osobie będzie zapewniona optymalna pomoc około szpitalna. Bliska współpraca opiekunów (rodzin) z lekarzami powinna być standardem, bo również od tego zależy obniżenie ryzyka powtórnej hospitalizacji. Koordynowana opieka senioralna ma zalety nie tylko dla systemu (niższe koszty, zwłaszcza na poziomie podstawowej i specjalistycznej opieki zdrowotnej), ale przede wszystkim dla seniora, który czułby się bezpieczniej i mógł cieszyć dłużnym zdrowiem [link do inspiracji].

Współczesna medycyna wsparta przez odpowiednią opiekę i pomoc przy pilnowaniu dawek leków (seniorzy mają z tym problem – ktoś ma pomysł, jak temu zaradzić?), obniżeniu stresu aktywnością towarzyską i fizyczną pozwala kontrolować negatywne skutki chorób przewlekłych i zapewniać naprawdę niezły standard życia.
Ale leczenie musi być integralną częścią opieki i opieka integralną częścią leczenia. Dlatego też niezbędna jest synergia między systemem opieki społecznej i zdrowotnej. Współpraca tych dwóch obszarów zapewniłaby nie tylko sprawniejszy przepływ informacji w systemie (a więc niższe koszty), ale przede wszystkim możliwość zorganizowania kompleksowej, skoordynowanej opieki według faktycznych potrzeb na wszystkich poziomach opieki medycznej, ale i w miejscu zamieszkania seniora.