Aktywność fizyczna nie tylko zmniejsza prawdopodobieństwo zapadnięcia na wiele chorób, ale może też przełożyć się na aktywność towarzyską, bo wiele sportów uprawia się razem. Wyniki badań wskazują, iż około 25% członków gospodarstw domowych powyżej 60 r.ż. czynnie uczestniczy w zajęciach sportowych lub rekreacji ruchowej. Liczba ta z roku na rok rośnie. Natomiast 45,8% deklarowała sprawność fizyczną na poziomie średnim, 27,8% złym, czy niewystarczającym. Jednocześnie mówiąc o aktywności fizycznej, warto zwrócić, uwagę, czy aktywność ta jest realizowana regularnie, czy sporadycznie, np. podczas pobytu w sanatorium, czy ośrodku rehabilitacyjnym. Pocieszającym wydaje się fakt, iż 49,6% seniorów deklaruje  regularne wykonywanie ćwiczeń (min. 1 dzień w tygodniu), sporadycznie ćwiczy 27,9%, a sporadycznie 22,6%.

Dobrze ukierunkowana może pomagać w zniwelowaniu konkretnych, utrudniających funkcjonowanie dolegliwości, np. różnych bóli lub kłopotów ze stabilizacją stawów i utrzymywaniem równowagi.

Aktywność fizyczna może być realizowana indywidualnie oraz w grupach, począwszy od ćwiczenia z aplikacją internetową, jazdą na rowerze, czy realizowaniem indywidualnych programów aktywności ruchowej. Natomiast coraz częściej popularnością cieszą się zajęcia zbiorowe, realizowane nie tylko przez komercyjne firmy (siłownie, centra fitness), ale i przez uniwersytety III wieku, ośrodki kultury, czy indywidualnie przez trenerów sportowych, fizjoterapeutów, czy zespoły specjalistów medycznych czy samych sportowców [link].

Kontakty społeczne i sport są ściśle ze sobą powiązane – trudniej poddać się lenistwu i często łatwiej ruszyć się z domu, jeśli zaplanowana jest wspólna aktywność [link do raportu]. Obecność innych uczestników pomaga też lepiej czuć się w swoim ciele, przezwyciężyć wstyd związany z aktywnością, która przez stereotypy może niesłusznie wydawać się niestosowna dla osoby starszej. Dodatkowo podczas zajęć można nawiązać nowe znajomości.