Zamieszkiwanie – nowe potrzeby i pokonywanie barier

Z czym wiąże się wyzwanie?

Jak najdłuższe pozostawanie we własnym domu jest ważną potrzebą wielu osób starszych. Badania pokazują, że funkcjonowanie w warunkach domowych, a nie instytucjonalnych, znacząco wzmacnia ich dobrostan i zadowolenie z życia. Niestety, w przypadku problemów zdrowotnych, ograniczonej sprawności i mobilności czy jakiejś formy niepełnosprawności, łatwo może dojść do utraty samodzielności i trudności w funkcjonowaniu bez wsparcia innych. Nie tylko stan zdrowia, ale też zła sytuacja ekonomiczna mogą uniemożliwiać lub utrudniać prowadzenie pojedynczego gospodarstwa domowego.
Dodatkowym wyzwaniem jest to, że projektowane dawniej budynki są najczęściej dostosowane do potrzeb osób w pełni zdrowych i sprawnych. Zarówno na klatkach schodowych, jak i w samych mieszkaniach brakuje udogodnień takich jak windy, rampy, szerokie drzwi, poręcze, bezprogowe prysznice, ustawione funkcjonalnie odpowiednie meble.
Z tego powodu osoby z ograniczoną sprawnością nie mogą się swobodnie poruszać, są też bardziej narażone na upadki czy urazy. Może to też prowadzić do ograniczania codziennej aktywności, a nawet izolacji społecznej.

Kto się z nim najczęściej mierzy?

Wyzwania te dotykają ludzi dojrzałych mieszkających samodzielnie lub z inną starszą osobą, ludzi o różnym stopniu niepełnosprawności, z problemami z mobilnością, w złej sytuacji materialnej. Szczególne potrzeby mieszkaniowe mogą także wynikać z innych schorzeń np. chorób przewlekłych, obniżających jakość codziennego życia.
Osoby na rencie lub emeryturze często nie mają zasobów finansowych, żeby opłacić rosnące rachunki czy przeprowadzić na własny koszt niezbędne adaptacje.
Ludzie o ograniczonej samodzielności, niemający wsparcia w najbliższym otoczeniu, nie mogą poradzić sobie z prowadzeniem oddzielnego gospodarstwa domowego i są zmuszeni wcześniej skorzystać z opieki instytucjonalnej.

Co możesz z tym zrobić?

W tej sytuacji konieczne jest wyszukiwanie nowych rozwiązań, które na przykład:
– znacząco ułatwią przeprowadzenie zmian podnoszących jakość życia w domu;
– ułatwią dostęp do istniejących lub nowych mechanizmów finansowania tych zmian;
– pozwolą na wykorzystanie dostępnej technologii lub innych zasobów do wspomagania samodzielności osób dojrzałych w ich domach;
– wydatnie zwiększą świadomość istniejących rozwiązań wśród samych zainteresowanych, ich opiekunów rodzinnych, a także profesjonalistów (przedstawicieli służby zdrowia, opieki społecznej, zarządców domów, firm remontowych itp.);
– będą skutecznie promować ideę projektowania uniwersalnego, które sprawiedliwie zaspokaja potrzeby osób w różnej sytuacji życiowej;
– będą tworzyć warunki do powstawania mikrospołeczności i gospodarstw domowych przez osoby w różnym wieku lub stanie zdrowia; będą wspierać ideę domów międzypokoleniowych czy “co-housingu”.