Życie „od nowa” na emeryturze

Z czym wiąże się wyzwanie?

Przejście na emeryturę to często radykalna zmiana, wymagająca reorganizacji życia i zagospodarowania wolnego czasu. Niektóre osoby na to czekają, inne się obawiają, a wiele po prostu nie ma pomysłu, jak aktywnie i twórczo przeżywać ten czas. Świeżo upieczeni emeryci mogą mieć poczucie, że społeczeństwo oczekuje od nich unikania pewnych aktywności, które “nie przystoją” osobom dojrzałym. Niektórzy przestają angażować się w różne działania także z powodu osobistych przekonań, zahamowań, barier (autocenzura). W rezultacie co roku tysiące sprawnych, zdrowych i energicznych ludzi wygasza społeczną aktywność i realizuje się wyłącznie na polu domowo-rodzinnym.

Kto się z tym wyzwaniem mierzy?

Obecnie na emeryturę przechodzi rocznie około 300 tysięcy Polek i Polaków. 70% z nich decyduje się na przejście na emeryturę już pierwszego dnia po osiągnięciu odpowiedniego wieku. 90% robi to w ciągu pierwszego roku od ukończenia 60 lub 65 lat. Strategie przeżywania emerytury różnią się w zależności od jej wysokości, kapitału społecznego, wcześniejszych doświadczeń, miejsca zamieszkania i wielu innych czynników. Wspólnym mianownikiem ludzi u progu emerytury jest mniej lub bardziej uświadamiana potrzeba znalezienia satysfakcjonującego i twórczego sposobu przeżywania życia na jego nowym etapie.

Co możesz z tym zrobić?

Myśląc o wsparciu osób około 60.-65. roku życia, warto poszukiwać rozwiązań, które uwzględniają różnorodność ich potrzeb, doświadczeń i preferencji. Przykładowe kierunki:
– wspieranie w odkryciu wymarzonej kariery zawodowej na emeryturze, również poprzez wsparcie psychologiczne, zwłaszcza w dziedzinie rozwoju osobistego;
– docieranie do marzeń i pragnień;
– pobudzanie ciekawości i aspiracji edukacyjnych osób dojrzałych;
– inspirowanie do podejmowania działań znaczących, ważnych społecznie;
– pomoc w uwalnianiu się od autocenzury i uniezależniania od presji społecznej.